Παθήσεις Οφθαλμών

Διαθλαστικές ανωμαλίες

Mυωπία

Είναι η οπτική εκείνη κατάσταση κατά την οποία μία παράλληλη δέσμη φωτεινών ακτίνων που πέφτει στο μάτι εστιάζει  μπροστά από τον αμφιβληστροειδή με αποτέλεσμα τη δημιουργία ασαφούς εικόνας.

Η μυωπία μπορεί να οφείλεται: σε μεγάλη διαθλαστική δύναμη του κρυσταλ­λοει­δούς φακού του ματιού π.χ. πυρηνική σκλήρυνση σε μεγάλη ηλικία, μεγάλη κυρτό­τητα του κερατοειδούς ή σε μεγάλο αξονικό μήκος του ματιού.

Επιπλέον, είναι η πιο συχνή διαθλαστική διαταραχή με σημαντική επίδραση στη δημόσια υγεία και οικονομία.

Η μυωπία διακρίνεται σε τρεις τύπους:

α) τη φυσιολογική μυωπία.

β) την παθολογική ή εκφυλιστική μυωπία και

γ) τη φακική μυωπία.

Η εκφυλιστική μυωπία είναι αξονική ενώ η φακική είναι διαθλαστική.

Η φυσιολογική μυωπία διακρίνεται σε διαθλαστική ή αξονική.

Ανα­πτύσ­σεται ανάμεσα στα 10-16 έτη ζωής. Η «παθολογική» ή «υψηλού βαθμού μυωπία» που αρχίζει να αναπτύσσεται στην περιγεννητική περίοδο συνοδεύεται από αιφνίδιο διαθλαστικό μυωπικό σφάλμα πριν την ηλικία των 10-12.

Η “juvenile onset” μυωπία ή η μέτρια μυωπία αυξάνεται ανάμεσα στις ηλικίες των 8 και 16 ετών.

Σε πολλές αναπτυγμένες χώρες η παθολογική ή υψηλή μυωπία (διοπτρική ισχύς ³ 5 διοπτρίες) είναι η κύρια αιτία νομικής τύφλωσης.

Ο επιπολασμός της υψηλής μυωπίας διαφέρει από χώρα σε χώρα, πάντως η μυωπία αυτή εκφράζει ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού σε πολλές χώρες,. Στην Ελλάδα πρόσφατη επιδημιολογική μελέτη στη Βόρειο Ελλάδα κατέγραψε ποσοστό μυωπίας 36,8% για παιδιά 15 έως 18 ετών. 

Υψηλή μυωπία και συνοδές αλλοιώσεις του ματιού

Η υψηλή μυωπία, δηλ. η μυωπία ³5 διοπτρίες χαρακτηρίζεταιι από προοδευτική και εκτεταμένη επιμήκυνση του βολβού που μπορεί να συνοδευτεί από εκφυλιστικές αλλοιώσεις του σκληρού, τού χοριοειδούς, της μεμβράνης του Bruch του μελαχρόνου επιθηλίου και νευροεπιθηλίου.

Οι αλλοιώσεις του βυθού που οφείλονται στο οπίσθιο σταφύλωμα περιλαμβά­νουν ατροφία του μελαχρόου επιθηλίου και χοριοειδούς, lacker cracks στη μεμβράνη των Bruch, υποαμφισβληστροειδικές αιμορραγίες και νεοαγγείωση του χοριοειδούς (CNV).

Από αυτές τις αλλοιώσεις οι πλέον απειλητικές για την όραση είναι η νεοαγγείωση του χορειοειδούς  (αλλοιώσεις CNV).

Οι CNV αλλοιώσεις υπάρχουν σύμφωνα με κλινικές και ιστολογικές μελέτες στο 4-11% του υψηλού μυωπικού πληθυσμού.

Έτσι:

1)   Tα μυωπικά μάτια με μυωπία  1-2 διοπτρίες έχουν διπλάσιο κίνδυνο για ανάπτυξη CNV.

2)   Τα μυωπικά μάτια με μυωπία 3-4 διοπτρίες έχουν τετραπλάσιο κίνδυνο για ανάπτυξη CNV και

3)   Τα μάτια με με μυωπία 5-6 διοπτρίες έχουν εννεαπλάσιο κίνδυνο για ανάπτυξη CNV.

4)   O κίνδυνος για αποκόλληση αμφιβληστροειδούς στα μυωπικά μάτια για μυωπία >5 διοπτρίες είναι 3-7 φορές μεγαλύτερος από ότι σε μάτια < 5 διοπτρίες.

Ενώ για μάτια με μυωπία 5-10 διοπτρίες ο κίνδυνος για αποκόλληση είναι 15-35 φορές μεγαλύτερος.

5)   Ο κίνδυνος κατά τη διάρκεια της ζωής για αποκόλληση αμφιβληστροειδούς για μυωπίες <3 διοπτρίες είναι 7,6%, ενώ για >5 διοπτρίες είναι 9,3%.

6)   Μυωπικά μάτια με δικτυωτή εκφύλιση της ωχράς ( latice degeneration)  και >5 διοπτρίες έχουν κίνδυνο αποκόλλησης της τάξης του 35,9%.

7)   Γλαύκωμα παρατηρήθηκε στο 3% των μυωπικών ματιών με αξονικό μήκος <26,5mm, στο 11% σε μάτια με αξονικό μήκος 26,5-33,5mm και στο 28% σε μάτια με αξονικό μήκος >33,5 mm.

H ανάπτυξη της μυωπίας και ο ρόλος του περιβάλλοντος.

Σύμφωνα με τελευταίες μελέτες τα παιδιά δεν φαίνεται να γίνονται μυωπικά κληρονομώντας  συνήθειες διαβάσματος των γονέων.

Το διάβασμα συνδέεται ασθενώς με τη μυωπία ανεξάρτητα από τον βαθμό μυωπίας των μυωπικών γονέων. Αυτό το εύρημα δείχνει ότι τα παιδιά μπορούν να κληρο­νο­μήσουν τη μυωπία σαν λανθάνων χαρακτηριστικό από τους γονείς.

Η μέτρια και σοβαρή μυωπία εξάλλου μπορεί να προκληθεί από τοπικές οπτικές διαταραχές της ανάπτυξης του ματιού. Η ποιότητα της εικόνας φαίνεται ότι προσδιο­ρίζει το εάν θα αυξηθεί ή περιοριστεί η επιμήκυνση του βολβού με την τροποποίηση της εστιακής απόστασης.

Αυτό έχει αποδειχθεί σε πειραματικά μοντέλα σε ζώα (θηλαστικά  και αμφίβια)–.  Δεν είναι βέβαιο όμως ότι αυτά τα πειραματικά μοντέλα μπορούν να εφαρμοσθούν στη φυσιολογική ανθρώπινη μυωπία. Η έκφραση της νόσου του διαθλαστικού σφάλματος περιλαμβάνει πάνω από ένα γονίδια με ατελή διεισδυτικότητα ή ποικίλη εκφραστι­κότητα.

Υπερμετρωπία

Είναι εκείνη η διαθλαστική κατάσταση κατά την οποία το είδωλο  μιας παράλληλης δέσμης φωτεινών ακτίνων που προσπίπτει στο μάτι παρουσιάζεται πίσω από τον αμφιβληστροειδή πράγμα το οποίο οδηγεί σε ασαφή εικόνα.

Αυτό οφείλεται ή στο ότι: α) η διαθλαστική δύναμη του πρόσθιου ημιμορίου εί­ναι μη επαρκής ή β) ότι ο βολβός είναι πολύ μικρός για τη δεδομένη διαθλα­στι­κή δύναμη.

Άρα κύριες αιτίες υπερμετρωπίας είναι α) ο μικρός προσθιοπίσθιος άξονας του ματιού ή β) η μικρή διαθλαστική δύναμη του οπτικού συστήματος, ή γ) ο συνδυασμός των προηγούμενων.

Αν η προσαρμογή δεν καταφέρει να αντισταθμίσει την υπερμετρωπία τότε η όραση γίνεται θολή. Άρα η όραση είναι φυσιολογική όταν το διαθλαστικό σφάλμα εξου­δετερώνεται με την προσαρμογή.

Έτσι, λοιπόν, το υπερμετρωπικό μάτι μπορεί με μια αύξηση της διαθλαστικής δύ­να­μης να εξουδετερώσει ένα μέρος ή ολόκληρη την υπερμετρωπία.

Λανθάνουσα υπερμετρωπία είναι αυτή η υπερμετρωπία που το μάτι μπορεί να εξουδετερώσει μόνο του με τον φυσιολογικό τόνο του ακτινωτού μυός. Αυτή η προ­σαρμογή αποκαλύπτεται με την παράλυση της προσαρμογής, δηλ. την κυκλοπληγία. Το υπόλοιπο ποσό της υπερμετρωπίας λέγεται έκδηλη υπερμετρωπία και διακρίνεται σε αντιρροπούμενη που εξουδετερώνεται με την προσαρμογή και απόλυτη που δεν εξουδετερώνεται από την προσαρμογή.

Κατά την γέννηση υπάρχει ένας μικρός βαθμός υπερμετρωπίας ο οποίος μειώ­νεται με την ανάπτυξη σημαντικά.

Μια μικρή τάση αύξησης της υπερμετρωπίας υπάρχει στη μεγάλη ηλικία λόγω σκλήρυνσης του φακού. Αν όμως η σκλήρυνση είναι μεγαλύτερη στον πυρήνα του φα­κού το διαθλαστικό σφάλμα είναι προς την κατεύθυνση της μυωπίας.

Σε μεγαλύτερες ηλικίες υπάρχει προοδευτική μείωση του εύρους προσαρμογής και αύξηση της απόλυτης υπερμετρωπίας σε βάρος της αντιρροπούμενης.

Aστιγματισμός

Η λέξη αστιγματισμός είναι ελληνική ετυμολογικά και αποτελείται από δύο λέ­ξεις, το στερητικό α και τη λέξη στίγμα, δηλ. σημείο.

Αστιγματισμός είναι λοιπόν η διαθλαστική εκείνη διαταραχή κατά την οποία μια παράλληλη δέσμη ακτίνων όταν πέφτει στο μάτι δεν εστιάζει σε ένα σημείο για τον λόγο ότι η διαθλαστική δύναμη του ματιού δεν είναι ίδια σε όλους τους μεσημβρινούς.

Ο αστιγματισμός οφείλεται σε διαταραχές του σχήματος του κερατοειδούς. Κυ­ρίως οφείλεται σε ασφαιρική κερατοειδική πρόσθια επιφάνεια. Σε ένα ποσοστό γύ­ρω στο 70% αυτή η κατάσταση εξουδετερώνεται από την οπίσθια επιφάνεια του κερατοειδούς.

Η καμπυλότητα όμως της οπίσθιας επιφάνειας του κερατοειδούς είναι δύσκολο να μετρηθεί.

Επίσης, μπορεί ο αστιγματισμός να οφείλεται σε μη κερατοειδικούς παράγο­ντες δηλαδή σε σφάλματα της καμπυλότητας της πρόσθιας και οπίσθιας επιφάνειας του κρυσταλλοειδούς φακού ή μία ανωμαλία στο διαθλαστικό δείκτη του φακού.

Ειδικοί τύποι αστιγματισμού

Ο κερατόκωνος είναι μια διαταραχή κατά την οποία γίνεται προοδευτική λέπτυνση του κερατοειδούς. Παρουσιάζεται ιδιαίτερα αυξη­μένος αστιγματισμός και μείωση της οπτικής οξύτητας. Αποτελεί μία από τις κυριότερες ενδείξεις μεταμόσχευσης κερα­τοειδούς στον Δυτικό κόσμο.

Η κληρονομικότητα γίνεται κατά τoν επικρατούντα ή υπολειπόμενο αυτοσωματικό χαρακτήρα.

Μια άλλη ειδική μορφή αστιγματισμού είναι ο επίπεδος κερατοειδής, δηλαδή μια σπάνια κατάσταση κατά την οποία η καμπυλότητα του κερατοειδούς είναι εξαιρετικά επίπεδη.

Καταρράκτης

Είναι η θόλωση του κρυσταλοειδούς φακού του ματιού. Υπό κανονικές συνθήκες ο φακός του ματιού είναι αδιαφανής. Στη πορεία του το φώς διαπερνά τον κερατοειδή τον φακό του ματιού και φτάνει στον αμφιβληστροειδή χιτώνα στην οπίσθια επιφάνεια του ματιού στα φωτοδεκτικά κύτταρα του αμφιβληστροειδούς.

Με την πάροδο του χρόνου όμως, ο κρυσταλλοειδής φακός θολώνει. Έτσι μετά τα 60, εμφανίζεται η πάθηση που λέγεται καταρράκτης.

ΣΥΜΤΩΜΑΤΑ

  • Θολή όραση μακρινή ή κοντινή
  • Μειωμένη χρωματική αντίληψη
  • μειωμένη νυκτερινή όραση
  • Φωτοφοβία
  • Λάμψεις, φωτοστέφανα γύρω από σημεία εστίασης.
  • Μειωμένη ευαισθησία αντίθεσης.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Γίνεται Χειρουργική αντιμετώπιση με τη μέθοδο της φακοθρυψίας. Η επέμβαση αυτή έχει υψηλά ποσοστά επιτυχίας. Είναι αναίμακτη και ανώδυνη . Γίνεται υπό τοπική ανασθησία με τη ενστάλλαξη  αναισθητικών σταγόνων τοπικά.Ο ασθενής επιστρέφει άμεσα στις καθημερινές του δραστηριότητες.
Με την επέμβαση αυτή μπορεί να αντιμετωπισθεί επίσης η πρεσβυωπία, η μυωπία, η υπερμετρωπία και ο αστιγματισμός με τη χρήση των κατάλληλων ενδοφθάλμιων φακών.

ΕΝΔΟΦΘΑΛΜΙΟΙ ΦΑΚΟΙ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ

  • Μονοεστιακοί ενδοφακοί, για διόρθωση της μακρινής όρασης.
  • Τορικοί ενδοφακοί, για διόρθωση του αστιγματισμού.
  • Πολυεστιακοί ενδοφακοί, για διόρθωση της μακρινής , ενδιάμεσης και κοντινής όρασης.
  • Πολυεστιακοί τορικοί, για διόρθωση αστιγμαστισμού και πρεσβυωπίας.
  • Προσαρμοστικοί ενδοφακοί , για όλες τις αποστάσεις.

ΕΠΑΝΕΜΦΑΝΙΣΗ    ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΗ

Σε ένα ποσοστό ασθενών παρουσιάζεται μία θόλωση του οπίσθιου περιφάκιου του φακού,(δευτερογενής καταρράκτης). Αυτό αντιμετωπίζεται με LASER πολύ εύκολα.

Κερατόκωνος

Είναι μία κληρονομική, εξελισσόμενη νόσος του οφθαλμού κατά την οποία παρουσιάζεται σταδιακή λέπτυνση του κερατοειδούς χιτώνα του οφθαλμού. Έτσι ο κερατοειδής παίρνει ένα κωνικό σχήμα. Πολύ συχνά προσβάλλονται και τα δύο μάτια.

Αρχικά, ο κερατόκωνος παρουσιάζεται σαν ανώμαλος αστιγματισμός που μπορεί να διορθωθεί με γυαλιά. Μετά παρουσιάζεται σοβαρή μείωση της όρασης και μειωμένη ποιότητα όρασης πού οδηγεί και σε μειωμένη ποιότητα ζωής. Είναι μία εξελισσόμενη νόσος που μπορεί να προσβάλει και τα δύο μάτια.

 

 

 

ΣΥΜΤΩΜΑΤΑ

  • Φωτοφοβία
  • Παραμόρφωση εικόνας
  • Θολή όραση
  • Μείωση της οπτικής οξύτητας
  • Αναπτυσσόμενη μυωπία
  • Ανώμαλος αστιγματισμός

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

  • Ειδική εξέταση για τη διάγνωση του κερατόκωνου είναι η τοπογραφία του κερατοειδούς. Με αυτή την εξέταση λαμβάνουμε πληροφορίες για τη καμπυλότητα του κερατοειδούς . Η τοπογραφία του κερατοειδούς μας δίνει πληροφορίες για τη θέση και το μέγεθος του κώνου.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

  • Αρχικά, τα γυαλιά ή και οι φακοί επαφής μπορούν τα λύσουν το διαθλαστικό πρόβλημα.
  • Αργότερα, λόγω της εξέλιξης της νόσου είναι απαραίτητος η χρήση ημίσκληρων ή σκληρών ημιδιαπερατών φακών επαφής.
  • Η τοποθέτηση ενδοστρωματικών κερατοειιδικών δακτυλίων είναι μία ικανοποιητική λύση που οδηγεί στη ομαλοποίηση της κυρτότητας του κερατοειδούς.
  • Η διασύνδεση κολλαγόνου με υπεριώδη ακτινοβολία, (cross linking) είναι μία πολύ σημαντική μέθοδος που χρησιμοποιείται παγκοσμίως για τη ισχυροποίησητων δεσμών μεταξύ των δοκίδων κολλαγόνου η οποία αυξάνει την αντοχή και ισχυροποιεί τους δεσμούς του κολλαγόνου στον κερατοειδή. Έτσι επιτυγχάνεται η σταθεροποίηση της νόσου.
  • Σε προχωρημένα στάδια η μεταμόσχευση του κερατοειδούς είναι η επιβεβλημένη θεραπεία,(κερατοειδοπλαστική μερικού ή ολικού πάχους).

Ενδοκερατικός δακτύλιος

Γλαύκωμα


Είναι μία σταδιακή βλάβη του οπτικού νεύρου Το οπτικό νεύρο αποτελείται από νευρικές ίνες που είναι υπεύθυνες για τη μεταφορά του οπτικού ερεθίσματος στον εγκέφαλο. Βλάβες στις δεσμίδες των οπτικών ίνών του εγκεφάλου οδηγεί σε αντίστοιχη απώλεια της όρασης στο τμήμα του χώρου που αντιστοιχεί στις ίνες αυτές.

 

 

ΑΙΤΙΑ ΓΛΑΥΚΩΜΑΤΟΣ

Είναι κυρίως η αύξηση της ενδοφθάλμιας πίεσης. Όμως σε ορισμένες περιπτώσεις υπάρχει σημαντική βλάβη του οπτικού νεύρου χωρίς αύξηση της ενδοφθάλμιας πίεσης (γλαύκωμα φυσιολογικής ή χαμηλής πίεσης). Επίσης σε μερικές περιπτώσεις η πίεση είναι αυξημένη χωρίς βλάβη του οπτικού νεύρου (οφθαλμική υπερτονία).

ΠΩΣ ΒΛΕΠΕΙ Ο ΑΡΡΩΣΤΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΓΛΑΥΚΩΜΑ

Δεν γίνεται εύκολα αντιληπτή η βλάβη του οπτικού νεύρου, διότι τα σκοτώματα παρουσιάζονται στη περιφέρεια του οπτικού πεδίου.

Σκοτώματα: είναι περιοχές απώλειας του οπτικού πεδίου. Όταν οι βλάβες εμφανίζονται κεντρικώτερα τότε δημιουργούνται σοβαρά προβλήματα για την όραση του ασθενούς.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Χρήση αντιγλαυκωματικών κολλυρίων. Η συμμόρφωση των γλαυκωματικών αρρώστων στη θεραπεία είναι το κυριώτερο πρόβλημα.

Εφαρμογή Laser,

Χειρουργική αντιμετώπιση. Όταν η ενδοφθάλμια πίεση δεν ρυθμίζεται με τα προηγούμενα, η τραμπεκουλοπλαστική είναι η πιο συχνά χρησιμοποιιούμενη μέθοδος. Με αυτή τη μέθοδο δημιουργείται χειρουργικά μία τεχνική οδός παροχέτευσης του υδατοειδούς υγρού.

Επίσης μπορούν να εμφυτευτούν τεχνητές βαλβίδες. Η καναλοπλαστική είναι μια άλλη μέθοδος η οποία επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί με επιτυχία.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΓΛΑΥΚΩΜΑΤΟΣ

  • Τονομέτρηση (μέτρηση ενδοφθάλμιας πίεσης)
  • Γωνιοσκοπία
  • Παχυμετρία κερατοειδούς
  • Τοπογραφία θηλής και ωχράς
  • Οπτική τομογραφία συνοχής
  • Έλεγχος οπτικών πεδίων.

ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΕΓΚΑΙΡΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Έλεγχος ατόμων με οικογενειακό ιστορικό, διαβήτη, υπέρτασης, αγγειακώνς παθήσεων, που χρησιμοποιούν κορτιζόνη.

Ξηροφθαλμία

Είναι μία πάθηση κατά την οποία διαταράσσεται η  ποιότητα  και ποσότητα  των δακρύων. Έτσι, η όραση γίνεται θολή και παρουσιάζεται αίσθημα δυσφορίας. Είναι πολλοί οι παράγοντες που μπορεί να προκαλέσουν ξηροφθαλμία.

Γενικότερα, όμως η παραγωγή των δακρύων μειώνεται με τη ηλικία. Ρευματικές ασθένειες, ο διαβήτης, παθήσεις του θυρεοειδούς , παθήσεις βλεφάρων, χρήση φαρμάκων κ.λ.π. προκαλούν  ξηροφθαλμία.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ.

  • Κοκκίνισμα ματιών
  • Κάψιμο
  • Φαγούρα
  • Αίσθηση ξένου σώματος
  • Ευαισθησία στο φώς
  • Δακρύρροια

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

  • Τεχνητά δάκρυα
  • Θεραπεία συνυπάρχουσας πάθησης
  • Χρήση πωμάτων (plugs) για κλείσιμο δακρυικών σημείων.
Βλεφαρίτιδα

Eίναι μία φλεγμονή των βλεφάρων η οποία μερικές φορές γίνεται  χρόνια. Μπορεί να προκληθεί από μικρόβια ή ακάρεα.

Συνήθως είναι πιό επιρρεπή στη νόσο άτομα με λιπαρό δέρμα, ροδόχροα ακμή και σμηγματοροική δερματίτιδα.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ.

  • Κνησμός
  • Αίσθημα καύσου
  • Φωτοφοβία
  • Αίσθηση ξένου σώματος

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

  • Υγιεινή των βλεφάρων και καθαρισμός βλεφαρίδων με αντισηπτικό (αφροί, μαντηλάκια)
  • Ζεστές κομπρέσες
  • Χρήση αντιβιοτικών και κορτιζόνης σε μορφή κολλυρίων ή  αλοιφής.
  • Χρήση τεχνικών δακρύων
  • Διατροφή πλούσια σε ω3 λιπαρά.
Ηλικιακή Εκφύλιση Ωχράς Κηλίδας

ΩΧΡΑ ΚΗΛΙΔΑ

Το κεντρικό σημείο του αμφιβληστροειδούς, όπου εστιάζεται το φως όταν παρατηρούμε ένα αντικείμενο είναι η ωχρά κηλίδα.

Η ωχρά κηλίδα μας βοηθάει έτσι ώστε να έχουμε ευκρινή όραση και αντίληψη χρωμάτων. Στη περίπτωση που το κέντρο της όρασης υποστεί κάποια βλάβη ο άρρωστος βλέπει θολά κεντρικά.

 Ηλικιακή εκφύλιση ωχράς κηλίδας.

Πρατηρείται βλάβη της ωχράς κηλίδας σε άτομα ηλικίας άνω των 60 ετών.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ.

  • Παραμορφωμένη όραση
  • Θολή όραση
  • Σκότωμα στο κεντρικό σημείο της όρασης
  • Δυσκολία στο διάβασμα-γράψιμο 

ΤΥΠΟΙ ΗΛΙΚΙΑΚΗΣ ΕΚΦΥΛΙΣΗΣ ΤΗΣ ΩΧΡΑΣ ΚΗΛΙΔΑΣ

Α. Ξηρή μορφή

Β. Υγρή μορφή

Η ξηρή μορφή έχει αργή εξέλιξη.

Η υγρή μορφή εξελίσσεται πολύ γρήγορα.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

  • Γίνεται με βυθοσκόπηση
  • Φλουροαγγειογραφία
  • OCT
  • ANGIO OCT

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

  • Για την ξηρού τύπου δεν υπάρχει θεραπεία. Για την υγρού έχει επικρατήσει η εφαρμογή ενδουαλοειδικών εγχύσεων με κατάλληλα φάρμακα.        Συνήθως απαιτούνται 6-7 ενέσεις το πρώτο χρόνο.
  • Τα βοηθήματα χαμηλής όρασης , που είναι ειδικοί μεγενθυτικοί φακοί βοηθούν σε κάποιο βαθμό στη καλύτερη όραση.
Διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια

 

 Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια νόσος που επηρεάζει πολλά ανθρώπινα όργανα, ανάμεσα στα οποία και τα μάτια. Στο βυθό του ματιού τα τοιχώματα των μικρών αγγείων του αμφιβληστροειδούς (τριχοειδή) προσβάλλονται από τη νόσο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα σε άλλα σημεία να εμφανίζουν “διαρροή” (οίδημα) και σε κάποιες περιοχές να μη φτάνει αρκετό οξυγόνο (ισχαιμία). Οι βλάβες αυτές είναι αναστρέψιμες στα αρχικά στάδια. Αν όμως δεν αντιμετωπιστούν έγκαιρα δημιουργούν μόνιμη μείωση της όρασης.

Η Διαβητική Αμφιβληστροειδοπάθεια αποτελεί την συχνότερη αιτία μη αναστρέψιμης τύφλωσης στο Δυτικό κόσμο για τις ηλικίες 20-74.Η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια είναι μία από τις σοβαρές επιπλοκές του διαβήτη. Είναι  μία  νόσος του οπισθίου ημιμορίου του οφθαλμού πού μπορεί να προκαλέσει σοβαρή διαταραχή στην όραση.

Η βυθοσκόπηση αποτελεί το «gold standard» της διάγνωσης της νόσου.

Όμως, αυτή δεν αρκεί.  Άλλες τεχνικές, έχουν αναπτυχθεί  παράλληλα που βοηθούν στη περαιτέρω σταδιοποίηση της νόσου, και επομένως στη  καταλληλότερη θεραπεία. Σε αυτές  θα αναφέρουμε παρακάτω:

Α. Η φωτογράφηση του βυθού. Με τις standard κάμερες βυθού μπορούμε να λάβουμε φωτογραφίες 30ο στον οπίσθιο πόλο του ματιού και ενδεχομένως  με περισσότερες λήψεις (στροφή του βλέμματος σε διαφορετικές διευθύνσεις) και το ανάλογο μοντάζ  να φωτογραφήσουμε  μέχρι και τις 75ο του βυθού του ματιού.

Μειονέκτημα της  απλής φωτογράφησης είναι ότι  είναι ότι πολλές φορές είναι κακής ποιότητας λόγω π.χ. καταρράκτη. Επίσης δεν μας παρέχονται  πληροφορίες για τη περιφέρεια του αμφιβληστροειδούς

Το πρόβλημα αυτό μπορεί να επιλύσει η φωτογράφηση ευρέως πεδίου μέχρι και τις 200ο με μη μυδριασμένη κόρη. Η φωτογράφηση αυτή έχει το μειονέκτημα του υψηλού κόστους και μία όχι πολύ καθαρή εικόνα λόγω της φύσης του βολβού.

Β. Η φλουοροαγγειογραφία. Είναι ιδιαίτερα χρήσιμη στον έλεγχο της μικροκυκλοφορίας του αμφιβληστροειδούς, αφού αυτή είναι που προσβάλλεται σε αρχικά στάδια  στη διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια. Απεικονίζονται έτσι τα μικροανευρισμάτια , περιοχές που δεν τροφοδοτούνται με αίμα, ενδοαμφιβληστροειδικές  μικροαγγειακές ανωμαλίες, περιοχές με νεοαγγείωση.

Το διαβητικό οίδημα στη περιοχή της ωχράς κηλίδας , που αποτελεί τη κύρια αιτία μείωσης της όρασης στους διαβητικούς, παρουσιάζεται σαν διαρροή της χρωστικής (φλουοροσκείνης),στη περιοχή της ωχράς. Αυτή η χρωστική μετά από ενδοφλέβια χορήγηση φτάνει στα αγγεία του αμφιβληστροειδούς και διαρρέει από τα παθολογικά αγγεία του λόγω διαταραχής της βατότητας των αγγείων.

Γ. Η β-scan Υπερηχογραφία. Είναι ιδιαίτερα χρήσιμη όταν δεν μπορούμε να παρατηρήσουμε τον οπίσθιο πόλο του ματιού σε καταρράκτη ή αιμορραγία του αμφιβληστροειδούς. Έτσι μπορούμε να διαγνώσουμε πιθανή αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς σε βαρειά μορφή διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας.

Δ. Η οπτική τομογραφία συνοχής (ΟCT). Είναι ένα σημαντικό σύγχρονο διαγνωστικό εργαλείο εκτίμησης των οφθαλμικών νόσων. Πλεονέκτημα του OCT είναι αρκούν μόνο μερικά λεπτά για την εξέταση. Το OCT έχει πολλές ομοιότητες με τη Β-υπερηχογραφία, όμως αντί για ηχητικά κύματα χρησιμοποιεί  κύματα φωτός. Στη  διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια π.χ. η εξέταση με  OCT επιτρέπει τη μέτρηση του πάχους του αμφιβληστροειδούς και επομένως τη ποσοτικοποίηση του οιδήματος της ωχράς κηλίδας. Έτσι το OCT βοηθάει όχι μόνο στη  διάγνωση αλλά και εκτίμηση της ανταπόκρισης της νόσου στη θεραπεία πού εφαρμόζουμε.

Αποκόλληση αμφιβληστροειδή

Η λεπτή μεμβράνη που επενδύει το εσωτερικό τοίχωμα του ματιού λέγεται αμφιβληστροειδής. Στη επιφάνεια του αμφιβληστροειδής υπάρχουν τα φωτοδεκτικά κύτταρα που δέχονται τις ακτίνες του φωτός. Από εκεί η οπτική πληροφορία στέλνεται στον εγκέφαλο και γίνεται
αντιληπτή ως εικόνα. Αποκόλληση αμφιβληστροειδούς είναι μία πάθηση κατά την οποία ξεκολλάει κατά ένα βαθμό η λεπτή μεμβράνη του αμφιβληστροειδούς από το τοίχωμα του οφθαλμού. Αυτό μπορεί να οφείλεται στη δημιουργία ενός ρήγματος στο αμφιβληστροειδή, οπότε η είσοδος υγρού μπορεί να χαλαρώσει τη στήριξη της μεμβράνης αυτής. ‘Έτσι διαταράσσεται η λειτουργία του αμφιβληστροειδούς, και η όραση γίνεται θολή.

 

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Παρουσιάζεται μία σκιά σαν κουρτίνα. Αν προσβληθεί και η ωχρά κηλίδα ελαττώνεται σημαντικά και η κεντρική όραση.Πριν την εμφάνιση της αποκόλλησης μπορεί να εμφανισθούν λάμψεις ή «μυγάκια». Η παρουσία αυτών δεν σημαίνουν και αποκόλληση αμφιβληστροειδούς. Για αυτό το λόγο χρειάζεται διαστολή της κόρης και έλεγχος του αμφιβληστροειδούς για να αποκλείσουμε την ύπαρξη ρωγμών, τότε γίνεται προληπτική θεραπεία με LASER.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΑΠΟΚΟΛΗΣΗΣ
Χρειάζεται επέμβαση χειρουργική. Κατά την επέμβαση αυτή επανακολλάται ο αμφιβληστροειδής. Αν έχει αποκολληθεί και η ωχρά κηλίδα η αποκατάσταση της όρασης είναι περισσότερο δύσκολη.

Η υγεία των ματιών σας ξεκινά εδώ

2109960590

 

doctor@almeidani.gr

Πλατεία Φλέμινγκ 5, Ηλιούπολη, 16345