Διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια
Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια νόσος που επηρεάζει πολλά ανθρώπινα όργανα, ανάμεσα στα οποία και τα μάτια. Στο βυθό του ματιού τα τοιχώματα των μικρών αγγείων του αμφιβληστροειδούς (τριχοειδή) προσβάλλονται από τη νόσο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα σε άλλα σημεία να εμφανίζουν “διαρροή” (οίδημα) και σε κάποιες περιοχές να μη φτάνει αρκετό οξυγόνο (ισχαιμία). Οι βλάβες αυτές είναι αναστρέψιμες στα αρχικά στάδια. Αν όμως δεν αντιμετωπιστούν έγκαιρα δημιουργούν μόνιμη μείωση της όρασης.
Η Διαβητική Αμφιβληστροειδοπάθεια αποτελεί την συχνότερη αιτία μη αναστρέψιμης τύφλωσης στο Δυτικό κόσμο για τις ηλικίες 20-74.Η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια είναι μία από τις σοβαρές επιπλοκές του διαβήτη. Είναι μία νόσος του οπισθίου ημιμορίου του οφθαλμού πού μπορεί να προκαλέσει σοβαρή διαταραχή στην όραση.
Η βυθοσκόπηση αποτελεί το «gold standard» της διάγνωσης της νόσου.
Όμως, αυτή δεν αρκεί. Άλλες τεχνικές, έχουν αναπτυχθεί παράλληλα που βοηθούν στη περαιτέρω σταδιοποίηση της νόσου, και επομένως στη καταλληλότερη θεραπεία. Σε αυτές θα αναφέρουμε παρακάτω:
Α. Η φωτογράφηση του βυθού. Με τις standard κάμερες βυθού μπορούμε να λάβουμε φωτογραφίες 30ο στον οπίσθιο πόλο του ματιού και ενδεχομένως με περισσότερες λήψεις (στροφή του βλέμματος σε διαφορετικές διευθύνσεις) και το ανάλογο μοντάζ να φωτογραφήσουμε μέχρι και τις 75ο του βυθού του ματιού.
Μειονέκτημα της απλής φωτογράφησης είναι ότι είναι ότι πολλές φορές είναι κακής ποιότητας λόγω π.χ. καταρράκτη. Επίσης δεν μας παρέχονται πληροφορίες για τη περιφέρεια του αμφιβληστροειδούς
Το πρόβλημα αυτό μπορεί να επιλύσει η φωτογράφηση ευρέως πεδίου μέχρι και τις 200ο με μη μυδριασμένη κόρη. Η φωτογράφηση αυτή έχει το μειονέκτημα του υψηλού κόστους και μία όχι πολύ καθαρή εικόνα λόγω της φύσης του βολβού.
Β. Η φλουοροαγγειογραφία. Είναι ιδιαίτερα χρήσιμη στον έλεγχο της μικροκυκλοφορίας του αμφιβληστροειδούς, αφού αυτή είναι που προσβάλλεται σε αρχικά στάδια στη διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια. Απεικονίζονται έτσι τα μικροανευρισμάτια , περιοχές που δεν τροφοδοτούνται με αίμα, ενδοαμφιβληστροειδικές μικροαγγειακές ανωμαλίες, περιοχές με νεοαγγείωση.
Το διαβητικό οίδημα στη περιοχή της ωχράς κηλίδας , που αποτελεί τη κύρια αιτία μείωσης της όρασης στους διαβητικούς, παρουσιάζεται σαν διαρροή της χρωστικής (φλουοροσκείνης),στη περιοχή της ωχράς. Αυτή η χρωστική μετά από ενδοφλέβια χορήγηση φτάνει στα αγγεία του αμφιβληστροειδούς και διαρρέει από τα παθολογικά αγγεία του λόγω διαταραχής της βατότητας των αγγείων.
Γ. Η β-scan Υπερηχογραφία. Είναι ιδιαίτερα χρήσιμη όταν δεν μπορούμε να παρατηρήσουμε τον οπίσθιο πόλο του ματιού σε καταρράκτη ή αιμορραγία του αμφιβληστροειδούς. Έτσι μπορούμε να διαγνώσουμε πιθανή αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς σε βαρειά μορφή διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας.
Δ. Η οπτική τομογραφία συνοχής (ΟCT). Είναι ένα σημαντικό σύγχρονο διαγνωστικό εργαλείο εκτίμησης των οφθαλμικών νόσων. Πλεονέκτημα του OCT είναι αρκούν μόνο μερικά λεπτά για την εξέταση. Το OCT έχει πολλές ομοιότητες με τη Β-υπερηχογραφία, όμως αντί για ηχητικά κύματα χρησιμοποιεί κύματα φωτός. Στη διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια π.χ. η εξέταση με OCT επιτρέπει τη μέτρηση του πάχους του αμφιβληστροειδούς και επομένως τη ποσοτικοποίηση του οιδήματος της ωχράς κηλίδας. Έτσι το OCT βοηθάει όχι μόνο στη διάγνωση αλλά και εκτίμηση της ανταπόκρισης της νόσου στη θεραπεία πού εφαρμόζουμε.